Ponowna emigracja Tadeusza Kościuszki

Działacze emigracyjni ulokowali się w Lipsku i Dreźnie, tworząc tym samy ośrodek działań przeciwko konfederacji targowickiej, z udziałem najważniejszych myślicieli Ignacego Potockiego i Hugona Kołłątaja. W wyniku prac ustalono, że konieczne będzie powołanie dyktatory wojskowej, na której czele stanąłby Tadeusz Kościuszko, który po krótkim pobycie w Lipsku udał się do Paryża, gdzie Zgromadzenie Narodowe nadało mu tytuł Obywatela Francji w uznaniu zasług na rzecz walki o wolność. Następnie Tadeusz Kościuszko osiadł w Dreźnie, gdzie zajmował się strategią powstania narodowego. W tym czasie nastąpił drugi rozbiór Polski w 1793 roku na sejmie grodzieńskim, co przyczyniło się do powrotu Tadeusza Kościuszki do Krakowa. Obóz spiskowy w kraju nie zalecał działań zbrojnych. Obszar Rzeczpospolitej obejmował 200 tysięcy kilometrów kwadratowych, a część jeszcze wolnej Polski i Litwy była mocno niewydolna ekonomicznie i gospodarczo. Pod zaborami obowiązywała cenzura w związku z tym wszelkie działania, których entuzjastą był Tadeusz Kościuszko zostały przez obóz odrzucone.